«Όταν αλύπητα βαριά,
ξεσπά η Ανάγκη και προστάζει
ανάξιος είναι όποιος διστάζει.»
γιατί κανένας άλλος
δεν θα έρθει στη δουλειά
που θέλει θάρρος
και ανθρωπιά
γι’ αυτό η ρωμιοσύνη
δεν περιμένει πια
και με τη μνημοσύνη
συνεχίζει το έργο της
για την αξιοπρέπεια
και την ελευθερία
γιατί η δουλοπρέπεια
την οδήγησε
στη σκλαβοσύνη
αλλά ποτέ στην αγκαλιά
του ήλιου που στάζει.