Στις ράχες των βιβλίων
δεν είδαμε μόνο το δέρμα
που προστάτευε την ουσία,
αλλά και την τεχνική
που επέτρεπε στους δασκάλους
να ταξιδεύουν στο χρόνο
πάνω στα αόρατα άλογα
που δεν διψούσαν ποτέ
παρά μόνο για γνώσεις
που είχαν αποθηκευτεί
από άλλους σε άλλες εποχές
που δεν είχαν ζήσει
και μ’ αυτόν τον τρόπο
μπορούσαμε να δούμε
την πολλαπλότητα του κόσμου
μέσω του άτλαντα
που είχαμε επινοήσει
για να περνάμε
από ένα χάρτη στον άλλον
με τις σύμμορφες απεικονίσεις
που είχε δημιουργήσει
η αλυσίδα των δασκάλων
της Ανθρωπότητας.