Στην Κύπρο ο αγώνας εναντίον του Σχεδίου Ανάν δεν έχει τελειώσει κι αν το κατάλαβαν οι πιο παλιοί, πρέπει να το καταλάβουν και οι πιο νέοι. Όσοι πάλεψαν μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ενώ δεν τον στήριξαν στις εκλογές, πρέπει να καταλάβουν ότι ήρθε η στιγμή να τον δικαιώσουν. Δεν είναι ποτέ αργά για να τιμήσεις έναν ηγέτη που δεν πρόδωσε την πατρίδα του, ενώ άλλοι θα το είχαν κάνει με μια αφάνταστη ευκολία και δίχως ενοχές. Δεν είναι ποτέ αργά για να μπεις στη μάχη, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη. Αν η Κύπρος ζει τώρα είναι χάρη μόνο και μόνο στο πνεύμα του Τάσσου, γιατί κανένας άλλος δεν έδωσε τόσα πολλά στο χρυσοπράσινο φύλλο. Κανένα κομματόσκυλο δεν προσέφερε τίποτα στη μικρή Κύπρο. Άρα κάποιος πρέπει να πει φτάνει στα ψέματα που οδήγησαν την Κύπρο, όπου βρίσκεται τώρα. Και το μονοπάτι είναι απλό. Η Κύπρος θα ξεπεράσει όλα τα εμπόδια της με μια σωστή διαχείριση των κοιτασμάτων της στην ΑΟΖ της. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες λεπτομέρειες που δεν οδηγούν πουθενά. Η Κύπρος χρειάζεται ανθρώπους που δούλεψαν με τον Τάσσο και που δουλεύουν με το πνεύμα του. Όσοι θέλουν να μάθουν τι μπορεί να γίνει στο μέλλον ας εξετάσουν το έργο του παρελθόντος. Ποιος απέρριψε το Σχέδιο Ανάν και ποιος το προωθούσε; Ποιος έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιος δεν το ήθελε; Ποιος έβαλε την Κύπρο στην Ευρωζώνη και ποιος άλλαξε γνώμη, ενώ ήταν αντίθετος; Ποιος υπέγραψε το σύμφωνο με το Λίβανο και όλοι οι άλλοι το έμαθαν μόνο εκ των υστέρων; Ποιος υπέγραψε τη γαλλοκυπριακή συμμαχία και ποιος την πάγωσε; Όλα αυτά είναι δεδομένα και γεγονότα, όχι θεωρητικές εκτιμήσεις για το μέλλον. Ας τα μελετήσουμε όλοι αντικειμενικά για να καταλάβουμε επιτέλους το πνεύμα του Τάσσου και να συνεχίσουμε τον αγώνα του για την Κύπρο, δίχως να πέσουμε στην παγίδα της κομματικής αντιπαράθεσης που δεν προσφέρει τίποτα ούτε στους Κύπριους, ούτε στους πρόσφυγες, στους εγκλωβισμένους και στην υπόθεση των αγνοουμένων. Για να συνεχιστεί το έργο χρειάζεται στρατηγική αλλά και κότσια. Απλώς για να μην το ξεχάσουμε την ώρα της επιλογής.