Η λίμνη με τα σιδερένια λουλούδια
περίμενε σιωπηλά
τον ερχομό των δικών της
που είχε τόσο καιρό να δει
γιατί δεν είχε ξεχάσει
εκείνο το παράξενο ταξίδι
όπου έφτασαν έως το νησί
για να περάσουν στο χρόνο
της ελληνικής επανάστασης
και του κρυφού σχολείου
την ώρα που οι άλλοι
κοιτάζουν μόνο και μόνο
τον τουριστικό τάφο
ενός βάρβαρου
που δεν σταμάτησε
να καταπατά
τα δικαιώματά μας
κι όταν ένιωσε επιτέλους
και οι δύο τους
σκέφτηκαν τη λίμνη
χάρηκε τόσο πολύ
που χαμογέλασε
με τα κύματα
για να το δει
ο ήλιος της δικαιοσύνης
λίγο πριν τη νύχτα.