Όταν ήπιαμε το τσάι
από την ίδια κούπα
θυμηθήκαμε την εικόνα
κι εκείνο το βράδυ
όπου αγγίξαμε
το ίδιο δώρο
για να μην ξεχάσουμε
τη θυσία του λαού
και την πατρίδα μας
την ώρα της ανάγκης
όπου δεν θα υπήρχε
καμιά επιστροφή
διότι ο χρόνος μας
θα είχε αλλάξει
οριστικά πια
για να ζήσουν
το καλοκαίρι τους
όσοι θα γεννιόνταν
μετά την επανάσταση
της ανθρωπότητας
ενάντια στους βάρβαρους,
γι’ αυτό την γουλιά
την τελευταία
την μοιραστήκαμε
πάνω στα χείλη μας.