Το χωριό με τις πέτρες
το κατοικούσε μόνο
ο άνεμος και το κρύο
αλλά μέσα στη σκιά
κοντά στο μικρό θέατρο
ο δάσκαλος των καλαθιών
δημιούργησε σχήματα
με τη μνήμη των χεριών
για να πλάσει το μέλλον
με το εφήμερο του παρελθόντος
έτσι μας έδειξε
τον αόρατο τρόπο
και τις παράξενες κινήσεις
που δεν είχαν αλλάξει
εδώ και χρόνια
σαν τους βράχους
που προστάτευαν
τους ανθρώπους μας.