Χάρη στις προηγούμενες σταυροφορίες, η ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ είχε ελευθερωθεί. Ωστόσο, το 1188 κατελήφθη από τα στρατεύματα του Σαλαντίν. Δεν πρόκειται μόνο για ένα θρησκευτικό σημείο, αλλά και ένα σημείο γεωστρατηγικής. Η Ιερουσαλήμ είναι ένα κρίσιμο σημείο της επαφής μεταξύ της Ευρώπης και της Αφρικής στη Μέση Ανατολή Ασία. Και ο έλεγχος της είναι απολύτως απαραίτητος αν θέλουμε να τ’ αναλύσουμε σε ένα πλαίσιο τοποστρατηγικό. Το θρησκευτικό στοιχείο δεν είναι το υπόστρωμα ακόμα και αν αυτό φαίνεται έκδηλα για όλους. Πρόκειται για θρησκείες εξουσίας, δεν μπορούν επομένως να παίξουν το ρόλο τους χωρίς ένα γεωστρατηγικό πλαίσιο ακόμα και αν αυτό φαίνεται κάπως περίεργο αρχικά. Ο στόχος της Τρίτης Σταυροφορίας δεν μπορεί να είναι πιο έκδηλος. Δεν είναι επίσης τυχαίο που οι μεγαλύτεροι μονάρχες της εποχής ορκίστηκαν να ανακτήσουν τον Σταυρό. Ο Ερρίκος Β΄, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, o Φίλιππος Αύγουστος και o Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα έχουν όλοι την ίδια στρατηγική. Εκτελούν επίσης ένα στρατηγικό συνδυασμό για να εφαρμόσουν το σχέδιο τους. Είναι μέσα σε αυτό το γνωστικό πεδίο που πρέπει να ερμηνευτεί ο συνασπισμός ανάμεσα στο βασιλιά της Γαλλίας και το βασιλιά της Αγγλίας. Ωστόσο η απόφαση της από κοινού αναχώρησης αντιστοιχεί σε ένα πολύ σημαντικό κριτήριο εφοδιαστικής αλυσίδας στο επίπεδο της ασφάλειας αλλά επίσης στο επίπεδο της οικονομίας. Αυτή η λύση ήταν a priori η πιο ισχυρή από ότι θα αποτελούσε μια απλή συνάντηση στους Άγιους Τόπους. Παρόλα αυτά τα πράγματα δεν κύλησαν ομαλά, εξαιτίας των προβλημάτων στο επίπεδο της τακτικής αλλά είναι φανερό ότι σε γενικές γραμμές αυτή η στρατηγική ήταν αποτελεσματική παρά όλα τα εμπόδια που παρουσιάστηκαν.