α) «Έχουμε κοιτάσματα απ’ όπου αντλούμε και μπορεί να αντλήσουμε μεταλλεύματα σε ποσότητες που να εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό της βιομηχανίας τόσο για το κοντινό όσο και για το πιο μακρινό μέλλον».
β) «Τα μεταλλεύματα αυτά είναι σε καλή ποιότητα. Για τα σπουδαιότερα μάλιστα μεταλλεύματά μας οι ειδικοί γνωματεύουν ότι η ποιότητά τους είναι εκλεκτή».
γ) «Είναι εξασφαλισμένη η ενεργειακή βάση».
δ) «Μπορεί να εξασφαλιστεί η ποσοτικά και ποιοτικά απαραίτητη εργατική δύναμη».
«Δυσμενής τεχνικός όρος μπορεί να θεωρηθεί για την πρώτη περίοδο της εκβιομηχάνισης το ότι δεν έχουμε λιθάνθρακα. Μας λείπουν οι συγχρονισμένες εγκαταστάσεις για την εξόρυξη μεταλλευμάτων, το συγκοινωνιακό μας δίκτυο είναι υποτυπώδες, τα μεταφορικά μέσα δεν επαρκούν, είναι ανάγκη να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις για την υδρενεργειακή αξιοποίηση και εγκαταστάσεις για την καμινεία και σε συνέχεια την επεξεργασία των μετάλλων».

Βλέπουμε πρώτα από όλα ότι ο Δημήτρης Μπάτσης λειτουργεί σ’ ένα ορθολογικό επίπεδο. Σκεφτόταν οικονομικά αλλά πάνω σε μία τεχνική και επιστημονική βάση, δίχως να κρύβει ούτε τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας όσον αφορά στα μεταλλωρυχεία και στο εργατικό δυναμικό, αλλά ούτε και τις δυσκολίες λόγω έλλειψης υποδομών. Αυτή η προσέγγιση έχει μάλιστα και έναν ολιστικό χαρακτήρα και αποτελεί μία καινοτομία για την εποχή. Η στρατηγική του επικεντρώνεται στην ανάγκη της βιομηχανικής εκμετάλλευσης και ειδικά των πρώτων υλών, διότι γνωρίζει πολύ καλά την οικονομική εξάρτηση της πατρίδας μας σε αυτόν τον τομέα. Θα μπορέσουμε τώρα, στην εποχή μας, να χρησιμοποιήσουμε ανάλογα επιχειρήματα στον τομέα των υδρογονανθράκων. Γνωρίζουμε όλοι ότι η πατρίδα μας εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η κατανάλωση είναι απαραίτητη και θα συνεχισθεί στο μέλλον. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι με δικά μας αποθέματα δεν θα έχουμε ανάγκη να κάνουμε πια αυτή τη μαζική εισαγωγή υδρογονανθράκων και συνεπώς θα έχουμε μια πρώτη εξοικονόμηση. Στη συνέχεια, με τη δική μας παραγωγή, θα καταναλώνουμε δικό μας προϊόν, πράγμα το οποίο αποτελεί τη δεύτερη εξοικονόμηση. Τελικά με το ανθρώπινο δυναμικό που είναι απαραίτητο σε αυτό το χώρο θα έχουμε και δικές μας θέσεις εργασίας. Κατά συνέπεια έχουμε στην ουσία μια τριπλή οικονομία με τους υδρογονάνθρακες της ελληνικής ΑΟΖ μας και γι’ αυτόν τον επιπλέον πρακτικό λόγο πρέπει να την θεσπίσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται.