Ένα καρβέλι ανάμνηση
άκουγες με το τραγούδι
δίχως εκείνους τους ληστές
που δεν ήξεραν τη μοίρα
ενός άλλου ανθρώπου
κι όμως τους έβλεπες
να σκέφτονται το κενό
μετά από τη ζωή
λες κι ο θάνατος
να ήταν μόνο πέρασμα
μια φέτα άλλης μορφής
για να ζήσεις το μετά.