– Δάσκαλε, γιατί μετά από τόσα χρόνια νιώθω ότι δεν είμαι έτοιμη;
– Διότι ο αγώνας συνεχίζεται.
– Έτσι νιώθουν οι μαχητές;
– Έτσι ως το τέλος.
– Και γιατί δεν βλέπω πιο πολλούς ήρωες;
– Ποτέ δεν ήταν πολλοί.
– Μα τώρα δεν τους έχουμε περισσότερο ανάγκη;
– Πάντα τους έχουμε, αλλά τώρα το ξέρουμε.
– Τότε γιατί δεν είναι περισσότεροι;
– Οι ήρωες είναι πάντα σπάνιοι.
– Κι εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
– Να τους βοηθήσουμε να βοηθούν.
– Κι αυτό αρκεί για την πατρίδα;
– Πάντα.
– Αχ, Δάσκαλε, τι να πω;
– Σχεδόν τίποτα. Μόνο η πράξη έχει σημασία πλέον.
– Και μπορώ να την κάνω;
– Όχι βέβαια, αλλά θα γίνει!
– Επειδή είμαι μαθήτρια;
– Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
– Και θα το αντέξω;
– Με δυσκολία.
– Και μετά;
– Θα είσαι χαρούμενη.
– Μα γιατί;
– Διότι θα ανήκεις πια σε αυτούς που δημιούργησαν το έργο.
– Τόσο απλά;
– Ναι, αλλά ποτέ απλοϊκά.