– Δάσκαλε, δεν είπατε για τον παράλληλο χρόνο.
– Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τον αρνητικό, για να επινοήσεις τον παράλληλο.
– Τον αρνητικό;
– Ο αρνητικός χρόνος λειτουργεί όταν ο Δάσκαλος σου ζητά να κάνεις κάτι που ήδη έχεις κάνει.
– Και γιατί σου το ζητάει τότε;
– Διότι είναι απαραίτητο.
– Άρα πρέπει να το επιβεβαιώσει.
– Αυτό είναι το πρέπον.
– Ως εδώ, το κατέχω.
– Πρέπει να δεις και τις επιπτώσεις τώρα.
– Ναι, πείτε μου. Δεν είναι καλό για τον μαθητή;
– Και βέβαια είναι, αφού έδωσε χρόνο στο Δάσκαλο.
– Και ο ίδιος κέρδισε χρόνο.
– Ή μάλλον λειτούργησε παράλληλα.
– Με την έννοια ότι βοήθησε τη βοήθεια.
– Ναι, είναι η έμμεση κίνηση.
– Αφού δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει την άμεση.
– Η επίπτωση όμως, αν τους κοιτάξουμε ως ζευγάρι, σε γνωστικό επίπεδο, είναι ότι λειτούργησαν παράλληλα.
– Δηλαδή μαζί, πράττουν στον παράλληλο χρόνο.
– Η πράξη στον παράλληλο χρόνο δημιουργεί αρνητική εντροπία.
– Μα νόμιζα πως ήταν αδύνατον.
– Στη θερμοδυναμική.
– Και στην πραγματικότητα;
– Η νοόσφαιρα είναι πιο ισχυρή από την πραγματικότητα.
– Μα γιατί;
– Διότι δημιουργεί την επόμενη!