Στο κάστρο του χρόνου
υπήρχε ο αρχαίος ναός
και η βυζαντινή εκκλησία
κοντά στο ιπποτικό διοικητήριο
για να μας δείξει
τη διαχρονικότητα της πατρίδας
που ταξιδεύει ακίνητα
στον ίδιο χώρο φωτός
μέσα στο σκοτάδι της λήθης.
Ακόμα και τα οικόσημα
έλεγαν για το μύθο
της αντίστασης και της θυσίας
απλώς έπρεπε ν’ ακούσεις
τη σιωπή της πέτρας
για να επινοήσεις
και τις πληγές της Ελλάδας.