Ξέρω ότι πόνεσες στην καρδιά
κι έπεσες μόνος μέσα στο πλήθος
της λήθης και της αδιαφορίας
ενώ φώναζες βοήθεια,
λυπάμαι που δεν ήμουν δίπλα σου
έτσι χάρηκα περισσότερο
ακόμα κι από σένα
που σε άκουσε η μάνα σου
με την μεγάλη της αγάπη.
Όσο για την γαλήνη σου
μη φοβάσαι πια, φίλε μου,
αυτό που έχει σημασία
είναι να είσαι ζωντανός
διότι δεν θέλω να φύγεις
έτσι με αυτόν τον τρόπο
αλλιώς σε ποιον θα γράφω
τις παράξενες ιδέες
με ποιον θα ξενυχτώ
κοντά στην παραλία
στο λιμάνι της Σύρου
και πώς θα περπατώ
δίπλα στο παπάκι σου
αν δεν το οδηγάς
σταματημένο βέβαια.
Ακούς Βαγγέλη μου;