Δεν περιμένω τίποτα
διότι η αίθουσα αναμονής
είχε ήδη γεμίσει
και το καφενείο ήταν κλειστό
λες και δεν υπήρχε κανείς
ούτε στο λιμάνι ούτε στο φάρο
ακόμα και η μοναξιά
είχε εγκαταλείψει
εκείνο τον αγώνα
μόνο τότε αντιλήφθηκα
ότι ήσουν εδώ πλάι μου
και περίμενες τα πάντα
έτσι σ’ αγκάλιασα
σαν να ήταν η πρώτη φορά
και κλάψαμε από χαρά.