Όταν μιλούσα στους άλλους
δεν πρόσεχα τι έκανες.
Μικρές λεπτομέρειες
καρφωμένες στη μνήμη μου.
Και τώρα τις σκέφτομαι
όπως κοιτάζουμε τις πληγές.
Σου προκαλούν τη χαρά
που δεν γνωρίζει η λήθη.
Κι έτσι με το χαμόγελο
σε νιώθω δίπλα μου.
Γι’ αυτό πήρα την πένα
για να το γράψω απλά.
Πώς αλλιώς να νιώσεις
ότι δεν ξεχνώ τίποτα.