Δεν με ξάφνιασε που κρύφτηκες σε σπιρτόκουτα
ήθελες μάλλον να μου αποδείξεις την αγάπη σου
για τον Προμηθέα και το φως του
αλλά ο ήλιος ήταν πολύ μακριά
και προτίμησες
την καθετότητα.
Χαίρομαι που έλαβα νέα σου, παλιόφιλε
και που κρατάς τόσες σελίδες
για να γίνεις επιτέλους ακίνητος
ενάντια στον άνεμο της κοινωνίας
έτσι μπορείς κι εσύ
μετά από άλλους
αλλά και τους απόκρυφους
να γράψεις στο Ευαγγέλιο της Ανθρωπότητας
και ν’ αφήσεις το δικό σου στίγμα
πάντα με λεπτότητα
για να χωρά ανάμεσα σε δύο σελίδες
σαν μία αλογόμυγα του Σωκράτη
που ξέχασε πόσο επικίνδυνα
είναι τα παλαμάκια των άλλων.
Για να μην σε πληγώσω κι εγώ
σ’ αγγίζω μόνο μέσα από τις σελίδες
και βέβαια τα γράμματα
που έγιναν ποιήματα
για να σε στηρίξουν
με την μυθολογία των λουλουδιών
που δεν πρόλαβε να κόψει
η κοινωνία της λήθης.
Έτσι είμαστε κοντά ηλεκτρονικά
και δεν βλέπουμε μόνο τον ίδιο ουρανό
περπατούμε ακίνητοι και ξυπόλυτοι
πάνω στην ίδια γη
για την Ανθρωπότητα.