Πάνω στο κύμα
ακόμα και με τα γόνατα σχισμένα
στεκόσουνα όρθιος
για ν’αντέξεις τον άνεμο
που έδερνε τα σύννεφα
και σκεφτόσουνα
τους δικού σου
που περίμεναν
στο λιμάνι
των χαμένων νησιών
που δεν ήξεραν
να γονατίσουν
όσο κρύο
και να ήταν το λευκό
έτσι διάσχισες
εκείνο το χειμώνα
δίχως να κλάψεις.