Ο πνευματικός συνοδηγός
δεν καθόταν μπροστά
αλλά δίπλα.
Δεν είχε δικαίωμα
ούτε στη δράση
ούτε στην πράξη
μόνο στη σκέψη
μέσω του διαλόγου.
Ο ρόλος του,
ο μοναδικός
δεν ήταν η ζωή
αλλά ο θάνατος
για να μάθει
ο άλλος
πώς να επιστρέψει
μετά.