Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί

πως μία μέρα

η ακρόαση

της κλασσικής μουσικής

θα ήταν επαναστατική

μέσα στον κοινωνικό θόρυβο

μιας κοινωνίας κωφής

μπροστά στην ομορφιά

και στην αλήθεια μιας τέχνης

όπου το αόρατο έχει ένα νόημα

βαθύτερο από το ορατό

καθότι επιτρέπει την ακρόαση

της οπτικής σιωπής.