Άννα: Ποιος μπορεί να δει το μέλλον μέσα στα ερείπια του παρελθόντος;
Μαρία: Μόνο τα παιδιά και οι δάσκαλοι.
Φιορέλα: Και τους κέδρους της Γαύδου ποιος τους προσέχει;
Δέσποινα: Η Καλυψώ.
Φιορέλα: Τι θέλεις να πεις;
Δέσποινα: Η Καλυψώ δεν είναι μόνο μυθολογία.
Μαρία: Τι άλλο είναι;
Άννα: Σύμβολο.
Φιορέλα: Και τα σύμβολα προστατεύουν το νησί;
Δέσποινα: Το νησί και την ιστορία του.
Μαρία: Κι εμείς τι θα κάνουμε;
Φιορέλα: Θα γίνουμε σύμβολα.
Μανώλης: Μα είμαστε παιδιά!
Κλάους: Άρα είμαστε και το μέλλον…
Ερμής: Και ποιος θα πάει στη Γαύδο;
Νίκος: Εμείς!
Ερμής: Για πόσο; Όλοι φεύγουν!
Νίκος: Εμείς θα μείνουμε.
Κωστής: Υπάρχει πολλή δουλειά για έρευνα.
Γιάννης: Η Γαύδος έχει φυσική αξία.
Ευτύχης: Αν πάμε εμείς θα έρθουν και άλλοι.
Αλέξανδρος: Και οι σημερινές δυνατότητες δεν έχουν καμιά σχέση με το παρελθόν.
Ερμής: Μόνο που η κοινωνία κοιτάζει μόνο την πραγματικότητα κι όχι τις δυνατότητες.
Κλάους: Τα παιδιά του Θαλασσαετού ανήκουν στην ανθρωπότητα.
Ερμής: Και πώς θα πείσουμε τους άλλους;
Κλάους: Με το παράδειγμά μας.
Μανώλης: Εκείνοι κοιτάζουν μόνο το όφελος!
Κλάους: Τότε θα τους δείξουμε το κόστος.
Αλέξανδρος: Αυτό είναι μια ωραία ιδέα.
Γιάννης: Κι εγώ αυτό σκέφτηκα. Αλλά πώς;
Κωστής: Κοιτάζουν μόνο το νησί και δεν βλέπουν τη θάλασσα.
Ερμής: Και σε τι μπορεί να βοηθήσει η θάλασσα ;
Κωστής: Θα τους δείξουμε τη θάλασσα και θα δουν το νησί.
Νίκος: Ωραία όλα αυτά αλλά στο δια ταύτα;
Μανώλης: Κι η Γαύδος είναι τόσο μακριά!
Αλέξανδρος: Τίποτα δεν είναι μακριά με το μυαλό μας.
Γιάννης: Πρέπει να βρούμε ένα χάρτη.
Μανώλης: Τι σκέφτηκες;
Κωστής: Έχει έναν το βιβλίο μου.
Μανώλης: Ωραία.
Ερμής: Και τι θα βρούμε στο χάρτη;
Νίκος: Θησαυρό!
Ερμής: Θησαυρό;
Μανώλης: Αλήθεια;
Δέσποινα: Και πού είναι ο θησαυρός;
Κωστής: Νομίζω πως τον βρήκε ο Γιάννης!
Μαρία: Δεν το πιστεύω.
Γιάννης: Κι όμως! Εδώ είναι!
Άννα: Πού, πες μου, πού;
Γιάννης: Εδώ, στη θάλασσα.
Νίκος: Ο θησαυρός του νησιού…
Ερμής: Είναι εκτός νησιού!
Γιάννης: Ακριβώς!
Μανώλης: Δεν κατάλαβα τίποτα, ρε παιδιά!
Κλάους: Εγώ αρχίζω μόνο.
Κωστής: Η ιδέα είναι απλή.
Ερμής: Aυτά τα απλά…
Κωστής: Είναι μόνο τρία γράμματα…
Γιάννης: Α.Ο.Ζ!
Ερμής: Τι είναι πάλι τούτο;
Αλέξανδρος: Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Νίκος: Και σε τι μπορεί να μας βοηθήσει;
Γιάννης: Για να έχει ένα νησί ΑΟΖ πρέπει να έχει οικονομική δράση.
Κωστής: Κι η ΑΟΖ της Γαύδου είναι τεράστια!
Δέσποινα: Αλήθεια;
Γιάννης: Ναι, τεράστια!
Ερμής: Τότε για να την έχει η πατρίδα μας πρέπει…
Νίκος: να αναπτύξει και οικονομική δράση στη Γαύδο.
Άννα: Το βρήκαμε, το βρήκαμε!
Δέσποινα: Τι χαρούμενη που είμαι!
Μαρία: Κι εγώ!
Φιορέλα: Και τώρα θα πρέπει να το πούμε σε όλους τους δικούς μας;
Κλάους: Ναι, σε όλους.
Δέσποινα: Έτσι θα μας βοηθήσουν να βοηθήσουμε τη Γαύδο μας.
Γιάννης: Αυτή είναι η ιδέα!
Κωστής: Πανέμορφη ιδέα!
Άννα: Aπό την Ωγυγία στην ΑΟΖ…
Μανώλης: Τι είπες;
Άννα: Από το ένα σύμβολο πήγαμε στο άλλο.
Μανώλης: Οι άνθρωποι δημιουργούν τα σύμβολα.
Ευτύχης: Και τα σύμβολα τους προστατεύουν.
Ερμής: Μήπως πρέπει να τα πούμε όλα αυτά στο δάσκαλο;
Νίκος: Σωστά…
Κλάους: Απλώς σκέφτηκα κάτι…
Νίκος: Τι πράγμα;
Κλάους: Μήπως οι αναμνήσεις ήταν οι χάρτες του μυαλού ;
Κωστής: Και μ’ αυτές μάς έδειξε το μέλλον ;
Αλέξανδρος: Δεν λέει πάντα, ότι η νοημοσύνη είναι εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν;
Ευτύχης: Κι οι κέδροι της Γαύδου…