Μέσα σ’ εκείνο το λαγούμι του σκότους
όπου ο χρόνος είχε σταματήσει
σ’ έναν μήνα χιονισμένο Δεκέμβρη
λες κι οι άλλοι δεν υπήρχαν
ή τότε είχαν απαγορευτεί
από μια μικροαστική κοινωνία,
οι άνθρωποι λατομούσαν τον τάφο τους
πολύ πριν πεθάνουν από την κούραση
για να αντέχουν αυτή τη μίζερη ζωή
όπου κανένας Victor Hugo δεν είχε γράψει
για τις απάνθρωπες συνθήκες τους
που ορίστηκαν από μια λογική παράλογη.