«Ω! Caesonia, ήξερα πως μπορούσαμε νά ’μαστε απελπισμένοι,
μα αγνοούσα τι σήμαινε η λέξη αυτή.
Πίστευα όπως όλος ο κόσμος
πως ήταν μια ασθένεια της ψυχής.
μα όχι, είναι το κορμί που υποφέρει.»

Πρέπει να έχεις ζήσει αυτήν την απόγνωση
για να κατανοήσεις αυτήν την πραγματικότητα
που δεν ικανοποιείται να επηρεάζει μόνον το νοητικό.
Είναι τούτο αναγκαίο για να κατανοήσουμε
το πάθος του Χριστού και να δώσουμε
ακόμη μεγαλύτερη σημασία στη σταύρωση
έναντι της ανάστασης
που θα στερείτο νοήματος δίχως εκείνη.
Ο Καλιγούλας είν’ ένα άρρωστο σώμα
που πασχίζει να απελευθερωθεί με τη σκέψη
ακόμη κι αν η σκέψη αυτή είναι παράλογη
κι δεν οδηγεί καθόλου εν τούτοις
στην έννοια της απόλυτης ελευθερίας.