Σ’ εκείνη την παράξενη συζήτηση
ανάμεσα σε δύο παλαιόθεν φίλους,
μία αναφώνηση τους εξέπληξε:
κι όλ’ αυτά για την ανθρωπότητα;
Τούτο θα μπορούσε να είναι ήχος κενός
ή τουλάχιστον κίβδηλος
μα δεν ήταν αυτό το θέμα.
Μια έκρηξη γέλιου ξεχύθηκε
στην τηλεφωνική γραμμή
σαν σε ταινία του Godard.
Έπρεπε να παραδεχτούν
πως γνωρίζονταν πολύ καλά
για να επιτρέψουν την οικειότητα τούτη.
Όχι για τη σκληρότητά της
μα αντιθέτως για τη επίγνωσή της
του μεγέθους της θυσίας της καλοσύνης.