«Ναι, ανησυχώ.»

Ουδόλως εψεύδετο.

«Και ξέρετε πολύ καλά γιατί.
Όλες αυτές οι φήμες που κυκλοφορούν.»

Είν’ αλήθεια πως δεν έπαυαν.

«Δεν μπόρεσα να τις πιστέψω,
μα τούτο με καταδιώκει.»

Η συνέχεια της τρελής κούρσας.

«Η ακολασία, η βία,
οι μονομαχίες, προσβάλλει όλον τον κόσμο,
συναναστρέφεται τα κατακάθια της κοινωνίας!»

Ήταν το πορτραίτο του Dorian Gray
ή μήπως του Nicolas Stavroguine;
Έπρεπε να επιστρέψουμε στους Δημιουργούς
για να καταλάβουμε το έσχατο μυστικό
ενός νιχιλισμού σε πλήρη σύγχυση.
Η Varvara Petrovna ανίκανη
να περιορίσει την σλάβικη ψυχή του
προετοίμαζε σιγά-σιγά το έργο
το θέαμα, την παράσταση
στους κόλπους αυτού του καπνού
ενός καπνού κακού του παρελθόντος
που δεν στερείτο μιας κάποιας νοσταλγίας.
Και μόνο η θέα των χαρτιών
της άλλαζε παντελώς τη διάθεση
παρά την υπομονή της και την φιλία της.