«Οι εντάσεις που υφίστανται στις σχέσεις με την Ελλάδα πρέπει να αξιολογηθούν εκ νέου στο πλαίσιο μίας γενικής θαλάσσιας στρατηγικής στο Αιγαίο, δεδομένου ότι η χώρα αυτή, θεωρώντας ως μη ικανοποιητικό το ισχύον καθεστώς που περιορίζει τον ζωτικό χώρο της Τουρκίας, ακολουθεί μία επεκτατική πολιτική». Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύει τα δεδομένα του Αιγαίου ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Όχι μόνο το τουρκικό καθεστώς διέπραξε τρεις γενοκτονίες, που δεν αναγνωρίζει, ακολουθώντας με αυτόν τον τρόπο την ίδια στρατηγική για να εκκαθαρίσει με βίαιο τρόπο όλη την Μικρά Ασία από μη μουσουλμανικά στοιχεία, αλλά τώρα που βρίσκεται στα παράλια, θέλει να πάρει και τα νησιά, λόγω ζωτικού χώρου. Το παράλογο της προσέγγισης δεν ξαφνιάζει τους στρατηγιστές, διότι γνωρίζουν τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας διαχρονικά. Το μοναδικό πρόβλημα είναι γιατί δεν γίνεται ευρύτερα γνωστή αυτή η τάση  στον ελληνικό λαό, για να γνωρίζει τουλάχιστον, όχι τι πρέπει να αντιμετωπίσει, αλλά να πάψει να ακούει μερικούς που κάνουν τα στραβά μάτια.

« Είναι αναπόφευκτο η Τουρκία να ακολουθήσει μία δραστήρια πολιτική σε κάθε σημείο που οδηγεί τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο στις ανοικτές θάλασσες.».
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας γράφει τη λέξη «αναπόφευκτο» ως εάν να μην υπήρχε άλλη επιλογή στην υψηλή στρατηγική του κράτους του, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι έχει προκαθορίσει το όραμα του κι αυτό εμπεριέχει το Αιγαίο. Επιπλέον, όπως το αποδεικνύει και το επόμενο απόσπασμα, η προσέγγιση του  είναι ξεκάθαρα διαχρονική και μακροπρόθεσμη.

«Στα ευαίσθητα θέματα, όπως το Αιγαίο, η Τουρκία είναι αναγκασμένη να επιδείξει την απαραίτητη προσοχή, ώστε να μην κάνει λάθη που θα επηρεάσουν τις μακροπρόθεσμες πολιτικές της».

Και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί αφορά, ούτε λίγο, ούτε πολύ τα Ίμια με την τουρκική ονομασία.

«Κατά τη διάρκεια της κρίσης των Καρντάκ, το γεγονός ότι στους χάρτες που μοιράστηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες κατά τις εκεί διπλωματικές ενέργειες, οι βραχονησίδες Καρντάκ εμφανίζονταν να είναι εντός των 12 ν.μ., όπως ισχυριζόταν η Ελλάδα, προξένησε ασυγχώρητη ζημιά που έβλαψε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας.».

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι δίχως χάρτες, δίχως διαγράμματα Voronoi, δίχως τοποστρατηγική θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα όχι στο μέλλον, αλλά ήδη στο παρόν.