«Πρέπει λοιπόν να ξέρεις πως,
αν αφαιρέσω τη διατροφή και τη διαμονή,
όλα τ’ άλλα χρήματά μου
πηγαίνουν πάλι στα καναβάτσα.»

Τίποτ’ άλλο δεν είναι πιο αληθινό
στην ιστορία της ζωής του Vincent
από τούτη την ανθρώπινη αποδοχή
της ανυπόφορης κοινωνικής πραγματικότητας.
Κάθε μήνα, κάθε βδομάδα
έπρεπε να εξοικονομεί για τα πάντα
για να μπορεί να δημιουργεί το ουσιαστικό
ενάντια σ’ όλα τα εμπόδια.
Κι όλα τούτα μέσα στον πόνο
διότι εκείνη η χρωματική κυοφορία
υπήρχε πάντοτε υπερβολική
παρά την αναγκαιότητα της ζωγραφικής.