Εκεί πάνω στο τζάκι
το πορτραίτο του αγρότη
έμοιαζε να είναι μοναχικό
κι όμως ήταν γεμάτο χαρά.
Έβλεπε όλους τους άλλους
πίνακες, τοπία και ανθρώπους
σ’ έναν κόσμο που δεν υπήρχε
παρά μόνο στο όραμα του Vincent.
Μύριζαν ακόμα τα λάδια
λες κι μαγειρική των χρωμάτων
ετοίμαζε το αόρατο γεύμα
για κάθε επισκέπτη.
Ο αγρότης δεν είχε δει ποτέ
τόσους ανθρώπους  απλούς
που να μην δουλεύουν τη γη
και χάρηκε που τους γνώρισε.