Η Μarie δεν ζούσε εκείνη την εποχή.
Η δική της ήταν πιο σκληρή.
Δεν την είχε επιλέξει.
Εν τούτοις αντιστάθηκε.
Και δημιούργησε δύο στοιχεία.
Έτσι ακούγοντας αυτή τη μουσική
δεν μπόρεσε να σταματήσει να ονειρεύεται
τη σιωπή πριν από τον πόλεμο,
την ουσία πριν την κηροζίνη
και αφέθηκε
για ν’ ακούσει καλύτερα
εκείνον τον ήχο του άλλοτε.