– Ξέρω τι θα μου πεις…
– Ούτε εγώ δεν ξέρω!
– Αυτό ακριβώς.
– Δάσκαλε, με κοροϊδεύεις;
– Όχι.
– Μα, τότε;
– Μπορείς να μιλήσεις για τον Πέτρο.
– Μα, δεν είμαι άντρας!
– Είσαι όμως άνθρωπος.
– Έχετε δίκιο.
– Για το αντρικό του στοιχείο μπορούν να μιλήσουν κι οι άλλες.
– Εννοείτε οι καρακάξες…
– Κι άλλες… Αλλά δεν έχει σημασία.
– Τι θέλετε από μένα;
– Να ζήσεις!
– Αυτό δεν κάνω;
– Ναι, αλλά δίχως βάρος.
– Να ζήσω με το βάρος του Πέτρου.
– Με το βάρος του φωτός.
– Πώς γίνεται αυτό;
– Δεν γίνεται..
– Μα…
– Θα σου δείξει ο Πέτρος.
– Θα μου δείξει αυτό που δεν γίνεται;
– Αυτό του δίδαξα.
– Αλλά ο Πέτρος ήταν μαθητής σας.
– Κι εσύ…
– Θα μπορέσω;
– Όχι!
– Να προσπαθήσω;
– Όχι!
– Δάσκαλε!
– Ξέχασες κάτι…
– Τι πράγμα;
– Δεν προσπαθείς αυτό που κάνεις…
– Πρέπει να το σκεφτείς…
– Και κάτι ακόμα… Ο μαθητής κάνει μόνο ό,τι δεν μπορεί.