Οι λύρες της νύχτας

δραπέτευαν από τη σιωπή

για να καταγγείλουν τη λήθη τη διαπεπραγμένη

από την κοινωνία της αδιαφορίας

σε αντίθεση μ’ έναν παπά και μάλιστα εργάτη

και μ’ έναν ζωγράφο και μάλιστα ανθρώπινο.

Τα δοξάρια μόλις που άγγιζαν τις χορδές

για να μην πληγώσουν τη μνήμη

σπάνιων ανθρώπων του χρόνου

που δεν δίσταζαν ποτέ

να θυσιάζονται για την ανθρωπότητα

ενός αβέβαιου μέλλοντος.