Κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει

την τιμή της ανθρωπότητας

και γι’ αυτό το λόγο για αιώνες

νόμιζαν ότι δεν άξιζε τίποτα.

Έτσι δημιουργήθηκε η κοινωνία

όπου το παραμικρό είχε

την τιμή του ακόμα και δίχως αξία

λόγω θεμελιακών αρχών.

Κι από τότε οι άνθρωποι

είναι καταδικασμένοι εις ζωή

σε έναν απαγορευμένο κόσμο

διότι πιστεύουν στην ανθρωπότητα.

Έτσι μόνο οι αναρχικοί

που ζουν σε κάποιους πίνακες

μπορούν να κατηγορήσουν

την κοινωνική μιζέρια.

Κι αν εξαφανιστούν οι πίνακες

θα μείνει και πάλι η μουσική

που έγραψες εκείνη την εποχή

που έπαιζες ήδη με το θάνατο.