4724 - Οι μικρές που πετούσαν
Ν. Λυγερός
– Δεν μιλάς;
– Κάνω το χρόνο!
– Σιωπή!
– Άλλος το κάνει αυτό…
– Έχει δίκιο.
– Άλλος είναι ο δίκαιος.
– Εγώ γιατί να είμαι πάντα το θύμα;
– Διότι εγώ επέζησα!
– Και γιατί οι άλλοι να τα έχουν με μας;
– Δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν.
– Και χτυπούν τον πολιτισμό μας, τη θρησκεία μας.
– Δεν είχαν τίποτα, δεν πιστεύουν σε τίποτα.
– Πώς είναι δυνατόν;
– Δεν έχουν ρίζες.
– Πάνε εκεί που πάει ο άνεμος.
– Κι εμείς πού πετάμε;
– Επιστρέφουμε!
– Πού;
– Στο χώρο του εγκλήματος.
– Μα, ο δολοφόνος;
– Θα μας περιμένει εκεί.
– Δεν μας ξέχασε;
-Αυτός όχι.
– Ποιος μας ξέχασε;
– Η κοινωνία.
– Κανένας άλλος;
– Κανένας.
– Τότε όλα πάνε καλά.
– Γιατί το λες αυτό;
– Διότι έτσι είναι η ζωή.
– Πώς δηλαδή;
– Ένα δώρο.
– Πότε θα το πάρουμε;
– Μόλις πεθάνουμε.
– Πάλι καλά!