3952 - Δαιμονισμένες σκέψεις
Ν. Λυγερός
– Δεν υπάρχει.
– Και η παράδοση;
– Είναι για τους μουζίκ.
– Οι μουζίκ δεν είχαν τίποτα.
– Άρα ούτε αυτοί τον έχουν ανάγκη.
– Μα, η ανθρωπότητα;
– Πάλι η ανθρωπότητα!
– Προτιμάς την κοινωνία;
– Όχι! Αυτή πρέπει να καταστραφεί.
– Με ποιο τρόπο;
– Μ’ εκείνον!
– Δηλαδή;
– Θ’ αυτοκτονήσω για να υπάρξει.
– Πάψε!
– Γιατί;
– Γιατί να έχει το παράλογο;
– Γιατί θα ήταν παράδοξο;
– Πρέπει να γίνει η υπέρβαση.
– Από ποιον;
– Από μας!
– Και θα πρέπει να αποδεχθούμε την αυτοκτονία σου;
– Δεν υπάρχει άλλος τρόπος!
– Για να σωθούμε;
– Για να σώσουμε την ανθρωπότητα.
– Κανείς δεν μπορεί να τη σώσει.
– Τότε γιατί να θυσιαστείς;
– Για την τιμή της ανθρωπιάς.
– Όταν δεν υπάρχει κόστος, δεν υπάρχει τιμή.
– Θα αποδείξουμε το αντίθετο.
– Κανείς δεν θα το πιστέψει.
– Δεν υπάρχει πίστη!
– Η εκκλησία είναι η βουλή.
– Και η βουλή δεν υπάρχει.
– Ποιος θα δει τη θυσία μας;
– Κανείς!
– Δεν την κάνουμε για να τη δουν.
– Κι αν δεν τη δουν, θα υπάρχει.
– Δεν θα το ξέρουμε πια.
– Συμφωνείτε;
– Συμφωνούμε!
– Για το ίδιο;
– Όχι!
– Για τον ίδιο λόγο;
– Ναι!
– Μα, πώς είναι δυνατόν;
– Δεν είναι!
– Δεν καταλαβαίνω.
– Γιατί να καταλάβεις, εφόσον είναι αργά πια;
– Αργά;
– Πολύ αργά!