Μέσω της βίαιης εισβολής του 1974, ο Αττίλας έγινε επίσημος παράνομος κάτοικος της Κύπρου. Με την παρουσία του στο νησί μας μετά από 30 χρόνια κατοχής εξασφαλίζει στο κατοχικό καθεστώς την αναγκαία δύναμη που χρειάζεται για να επιβάλει τους θεσμούς του. Δίχως τον Αττίλα το ψευδοκράτος δεν θα μπορούσε να καταπατήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Δίχως τον Αττίλα οι εγκλωβισμένοι μας δεν θα ήταν πια πολιορκημένοι. Δίχως τον Αττίλα οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να απολαύσουν ελεύθερα την περιουσία τους στην κατεχόμενη γη μας.
Το Ευρωπαϊκό όραμα της Κύπρου που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο πραγματικό ανατρέπει τα συμβατικά δεδομένα του Κυπριακού με τις απίθανες αλλαγές που προσφέρει στην γεωστρατηγική μας το ευρωπαϊκό όραμα θέτει δυναμικά τα εξής ερωτήματα: γιατί μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο όπως όλοι ξέρουμε είναι ειρηνικό, να υπάρχει ένα πολεμικό στοιχείο που δεν ανήκει στην Ευρώπη; Γιατί να εξακολουθεί να παραμένει ένας κατοχικός στρατός σε ένα νησί, το οποίο ξεπέρασε όλες τις διπλωματικές δυσκολίες και τα πολιτικά εμπόδια, ενώ δεν υπάρχει πια στρατιωτικός λόγος.

Επιπλέον η ελεύθερη διακίνηση, ακόμα και αν ήταν μερική προς το παρόν, απέδειξε ότι συμβίωση είναι εφικτή και ότι η προπαγάνδα του κατοχικού καθεστώτος δεν αποτελούσε μια πραγματικότητα. ’ρα ποίος είναι πια ο ρόλος του κατοχικού στρατού πάνω στο νησί μας; Αυτό που απέδειξαν οι προσφυγές για μη ελεύθερη διακίνηση μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ή δηλαδή μέσω του οικονομικού πολέμου, είναι ότι το Ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι δυναμικό και λειτουργεί καταλυτικά για τη επίλυση του Κυπριακού. Ο Αττίλας όχι μόνο είναι παράνομος αλλά επιπλέον δεν έχει πια κανένα ρόλο πάνω στο νησί μας. Και με την οριστική διαμόρφωση του Κυπριακού πλαισίου μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούσε να κάνουμε την τολμηρή ερώτηση. Εφόσον ο Αττίλας δεν είναι Ευρωπαίος γιατί να μείνει στην Κύπρο μας.