Πέτρινα πόδια
έχει η μνήμη μας
λόγω του χρόνου
που πέρασε
μέσα στη θάλασσα
των Κυκλάδων
και μόνο όταν άγγιξε
την πεταλούδα
του Αιγαίου
βάδισε μόνη της
προς τα Δωδεκάνησα
για να δει τα όρια
και να χαιρετήσει
την Κύπρο μας
είχε όμως πάντα
το κεφάλι ψηλά
καρφωμένο
στον ουρανό
πάνω από τα σύννεφα
για να βλέπει
το άλλο απέραντο
του γαλάζιου.