Καθώς υπάρχουν πολλά προβλήματα στην Ελλάδα, ενώ η Κύπρος έχει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε την εντύπωση ότι κανείς δεν εξετάζει το θέμα των προεδρικών εκλογών. Μέσα στο πλαίσιο του Ελληνισμού, θα ήταν αποτελεσματικό να εξετάσουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις μερικών επιλογών. Χάρη στον Τάσσο Παπαδόπουλο, η Κύπρος έχει την ΑΟΖ της και δεν την χρωστά σε κανέναν άλλο. Τώρα με το κοίτασμα Αφροδίτη, το οποίο θα ανήκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν είχε περάσει το Σχέδιο Ανάν, μπορεί να παίξει έναν ενεργειακό ρόλο που της δίνει τη δυνατότητα να παίξει και έναν γεωπολιτικό ρόλο στη συνέχεια. Έχοντας αρχίσει την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου, δίνει το παράδειγμα και στην Ελλάδα. Απλώς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί οι συνεχιστές του έργου του Τάσσου Παπαδόπουλου είναι σπάνιοι. Κι όταν ακούμε τους εχθρούς του να εκμεταλλεύονται την προσφορά του δίχως καν να τον δικαιώσουν ακόμα και νεκρό, κρατάμε σοβαρές επιφυλάξεις. Όλη η ιδέα είναι απλή και σχετίζεται άμεσα με την κυπριακή ΑΟΖ. Αυτή είναι που δίνει την έμπρακτη μεθοδολογία της επίλυσης του Κυπριακού ακολουθώντας την μεθοδολογία Γ. Κρανιδιώτη και του Τ. Παπαδόπουλου. Από την άλλη πλευρά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και με τους ραγιάδες που βρίσκονται στην Κύπρο και που θέλουν να συνεργαστούν με την Τουρκία, όπως γινόταν και με τους Ναζί στην Κατοχή στην Ελλάδα. Γιατί αν είναι να εκλεγούν άτομα που δεν υποστηρίζουν τον Ελληνισμό και που προσπαθούν μόνο και μόνο να πάρουν μια θέση, πρέπει να υπολογίσουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις και για την Ελλάδα. Δεν αρκεί λοιπόν να θεωρούμε την Κύπρο ως ανεξάρτητη μονάδα στο θέμα το ενεργειακό, ειδικά αν βρεθεί μ’ έναν Πρόεδρο ικανό να καταστρέψει όλο το στρατηγικό σχεδιασμό μας. Διότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να λειτουργήσουν σε συντονισμό σε όλο το πλαίσιο στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά συνέπεια θα ήταν καλύτερο να κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις εξελίξεις στην Κύπρο, διότι πρέπει να παίξουμε με στρατηγικό παίκτη και όχι με άτομα που μπορούν να δώσουν τα πάντα μόνο και μόνο για μια θέση.