Όταν γράφουμε ιστορία σπάνια το συνειδητοποιούμε, διότι το παρόν είναι τόσο ισχυρό που δεν βλέπουμε ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον κι έχουμε την εντύπωση ότι υπάρχουν μόνο οι στιγμές που έρχονται η μία μετά την άλλη, δίχως ν’ αλλάζει τίποτα. Τότε ξεχνάμε τη συσσωρευτική ιδιότητα του χρόνου που καταφέρνει να συνδυάσει τα απειροελάχιστα για να τα μετατρέψει σε ακέραιες μονάδες. Αν είχαμε μελετήσει τη μοναδολογία του Leibniz ή τα θεωρήματα Robinson στη μη συμβατική ανάλυση τότε θα επινοούσαμε με μεγαλύτερη σιγουριά την επόμενη πραγματικότητα και δεν θα είχαμε τόσο διστακτικές κινήσεις που φαίνεται σ’ έναν παρατηρητή που δεν έχει έμπειρο μάτι, απλώς σαν κινήσεις του τύπου Brown που δεν οδηγούν πουθενά. Η πορεία της ελληνικής ΑΟΖ είναι ανάλογη και εκμεταλλεύεται στο έπακρον τη συσσωρευτική ιδιότητα του χρόνου, για να πετύχει τους στόχους της, δίχως να δίνει την εντύπωση ότι γίνεται τίποτα το εντυπωσιακό. Ενώ το εντυπωσιακό είναι ακριβώς αυτό. Ενώ δεν φαίνεται τίποτα, σιγά σιγά όλα τα κομμάτια του νοητικού puzzle μπαίνουν στη θέση τους, για να δημιουργήσουν την μεγάλη εικόνα που δεν είναι παρά η νοητική χάρτα της ελληνικής ΑΟΖ. Κι αν εσύ έχεις την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα κρύβεται κάτω από τον ήλιο, όπως κι όλοι όσοι πιστεύουν στο Θεό, στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνεσαι ότι ζεις ήδη κομμάτια από την επόμενη πραγματικότητα, γιατί δεν μπορείς να βάλεις ένα ξεκάθαρο σημείο αναφοράς. Σκέψου όμως τη φύση και πρόσεξε την έννοια της μεταμόρφωσης, η οποία σε καθημερινή βάση δεν αλλάζει τίποτα, ενώ αλλάζει συνεχώς και στην τελική αλλάζουν τα πάντα. Τώρα πια όλος ο κόσμος μιλά για την ΑΟΖ, δίχως να θυμάται ακριβώς από πότε το κάνει και το πιο σημαντικό ακόμα, γιατί πριν δεν το έκανε. Η πραγματικότητα της ελληνικής ΑΟΖ είναι πλέον τόσο δυνατή που κανένας πολιτικός δεν μπορεί να της αντισταθεί ακόμα και να το ήθελε, διότι τώρα βλέπει το πολιτικό κόστος επί του πρακτέου. Και αν υπάρχουν ακόμη κάποιες φωνές που τον κατηγορούν είναι απλώς οι ραγιάδες που δεν μπορούν να φανταστούν την αλλαγή φάσης που προκαλεί η ύπαρξή της στην πραγματικότητα. Και βέβαια αυτές οι φωνές δεν έχουν διαβάσει καν το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως άλλοι δεν είχαν διαβάσει το Σχέδιο Ανάν και είχαν και άποψη. Όμως οι νεκροθάφτες του Ελληνισμού δεν έχουν γεννηθεί. Ο Ελληνισμός είναι ακόμη ζωντανός, διότι σε κάθε δύσκολη στιγμή είναι ικανός να δει μέσα στο χρόνο την επόμενη πραγματικότητα.