Όταν συνειδητοποιήσεις
ότι οι φάροι μας στη θάλασσα
είναι ανθρώπινοι ήλιοι
μέσα στο σκοτάδι
θα τους κοιτάζεις
μ’ ένα άλλο ύφος
την επόμενη φορά
διότι θα ξέρεις
ότι τους χρωστάς
τα ταξίδια σου
πάνω στο απέραντο γαλάζιο
αλλιώς θα είχες χαθεί
γιατί δεν θα είχες
καμιά πορεία στη νύχτα
που σ’ έχει αφήσει
η κοινωνία της λήθης,
κοίτα λοιπόν το φως
κι εστιάσου στο γεγονός
ότι ο μόνος λόγος ύπαρξης
του μαύρου είναι να το δείχνει
όταν όλοι το ξεχνούν
την ημέρα που ζουν
δίχως να βλέπουν
τις νύχτες που πεθαίνουν
δίχως τη μνήμη μας.