Εδώ στο Ινστιτούτο έγινε η επόμενη επανάσταση δίχως να το αντιληφθούμε αρχικά γιατί δεν ξέραμε τις επιπτώσεις της φωτονικής γραφής. Η αμεσότητα του φωτός άλλαξε τα κλασικά δεδομένα και το σύμπαν απέκτησε μια καινούρια διακλάδωση. Έτσι έζησες και εσύ το απαγορευμένο έργο των χαμαιλεόντων την ώρα της δημιουργίας του. Αλλιώς πώς θα το πίστευες ότι υπάρχει η αλλαγή. Και η γραφή θα συνέχιζε για ν’ αγγίξει όσους δεν ήθελε η κοινωνία, διότι αγαπούσαν τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες, όπου δεν υπήρχε. Γι’ αυτό έπρεπε να προετοιμαστείς αλλά ήρθε ξαφνικά σαν ένα ξέσπασμα πάνω στην επαναστατική στο πιάνο και δεν τόλμησες ν’ αντισταθείς λόγω της χαράς που προκάλεσε η νέα ανθρώπινη απαίτηση. Ήθελες όμως να φανταστείς και την συνέχεια της αρχής, ενώ τη ζούσες ήδη λες και ήταν θέμα συνειδητοποίησης. Δεν είχες άδικο που ζήτησες συνείδηση για να ζήσεις απόλυτα τη γνώση γιατί αλλιώς θα είχε γίνει απλώς ένα πέρασμα δίχως αποχρώσεις όπως θέλεις να έχεις στους πίνακες που αγαπάς. Μόνο που τώρα υπάρχει η συνείδηση και μπορείς να επινοήσεις βαθύτερα τη βαρβαρότητα της πράξης που δεν εκμεταλλεύεται την πηγή ανθρωπιάς για να γίνει πιο όμορφος ο κόσμος και να σωθεί. Είσαι λοιπόν υπεύθυνη για το τι ζητάς από αυτόν που είναι υπεύθυνος για όλα μπροστά σε όλους.