Με την ανάπτυξη του θέματος της κυπριακής ΑΟΖ, η Τουρκία είναι αναγκασμένη να κάνει κινήσεις εντυπώσεων όπου ο πρωθυπουργός και ο υπουργός εξωτερικών παίζουν με τη διγλωσσία τους λες και το θέμα να είναι μόνο και μόνο διπλωματικό. Το αληθινό πρόβλημα όμως παραμένει και είναι απλό. Σιγά σιγά η Κύπρος ξεφεύγει από την τοπική της κρίση και μπαίνει δυναμικά στη διαδικασία της αξιοποίησης της ΑΟΖ της διότι τα δεδομένα της αλλάζουν καθημερινά και τώρα κοντεύει να έχει πάρει ήδη σχεδόν 200 εκατομμύρια Ευρώ από την ΑΟΖ της, ενώ δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο στάδιο της πραγματικής εξόρυξης και βέβαια της εκμετάλλευσης. Σίγουρα έχουμε ραγιάδες και στην Κύπρο, που προσπαθούν να μειώσουν τα θετικά στοιχεία των εξελίξεων, αλλά αυτό οφείλεται στις προεδρικές εκλογές. Διότι μετά από αυτές, αμέσως όλοι θα συμφωνήσουν ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα λόγω των αποτελεσμάτων, ανεξαρτήτως βέβαια από τα ίδια τα αποτελέσματα. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η Τουρκία δήθεν να βγάλει λαυράκι με συνέντευξη με τον Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου αλλά έπεσε σε παλούκι που θα άρεσε σίγουρα στον Κολοκοτρώνη. Δεν μπορείς να παίζεις όταν δεν έχεις χαρτιά. Αλλά μπορείς να φωνάζεις για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Επιπλέον η ηγεσία της Τουρκίας έχει αποδείξει πολλές φορές ακόμα κι αν δεν το χρειαζόμασταν ότι το γελοίο δεν σκοτώνει. Έτσι τώρα βλέπουμε τη διγλωσσία του καρότου και του μαστιγίου, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν επηρεάζουν κανέναν άλλο εκτός από τους δεδομένους ραγιάδες. Το να προσπαθεί η Τουρκία να πιέσει δήθεν τις πετρελαϊκές εταιρείες να μην κάνουν συμβόλαια με την Κύπρο, καταντά αστείο διότι θέλουν δεν θέλουν η κυπριακή ΑΟΖ βρίσκεται σε μια περιοχή που διαθέτει από τα καλύτερα κοιτάσματα του κόσμου για το φυσικό αέριο. Επιπλέον τώρα δύο ευρωπαϊκές εταιρίες, η ιταλική ENI και η γαλλική TOTAL έχουν ήδη υπογράψει συμφωνίες με την Κύπρο για τα οικόπεδα 2, 3, 9, 10 και 11 και αυτό είναι μία πραγματικότητα. Αν το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην Αρκτική και στην Ανατολική Μεσόγειο, διότι θεωρεί αυτές τις δύο περιοχές ως στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα, όπως το αποδεικνύει το νέο νομοσχέδιο που έχει υποβληθεί για ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι κανείς δεν πρόκειται να κάνει πίσω για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα υψηλής στρατηγικής. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία για την Κύπρο είναι να συνεχίσει ακάθεκτη την πορεία της και να δίνει το παράδειγμα και στην Ελλάδα για το θέμα της αξιοποίησης της ΑΟΖ, δίχως να ακούει τις φωνές που κάνουν πολύ θόρυβο για το τίποτα. Ο δεύτερος γύρος παραχώρησης θα συνεχιστεί κανονικότατα με τα οικόπεδα 5, 6, 7, και 8 που θα φέρουν και αυτά άμεσες απολαβές στην Κύπρο ακόμα και πριν την εξόρυξη. Και αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά τα οικόπεδα δεν άνηκαν στην Κύπρο μόνο πριν μερικά χρόνια και δεν θα άνηκαν ποτέ αν ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν είχε τα κότσια να θεσπίσει την κυπριακή ΑΟΖ, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τον πονοκέφαλο που προκαλεί στην Τουρκία, η ύπαρξη μιας ΑΟΖ σε ένα κράτος που θεωρεί η ίδια πως δεν υπάρχει. Πώς λοιπόν να λύσει ένα «ανύπαρκτο» πρόβλημα ;