– Ο λαός μας δεν είναι έτοιμος, Ρήγα.
– Γι’ αυτό και πρέπει να τον προετοιμάσουμε.
– Μα ζει μέσα στη σκλαβοσύνη.
– Δεν είναι όμως σκλάβος.
– Εσύ δεν είσαι. Και σκότωσες τον τύραννο.
– Τότε θα δείξουμε στον κάθε Έλληνα.
– Την ελευθερία;
– Την αναγκαιότητά της.
– Και ποιος θα τολμήσει να κάνει αυτό το μάθημα;
– Εμείς!
– Εμείς;
– Βλέπεις κανένα άλλο;
– Όχι, κανένα.
– Τότε είναι αναγκαίο.
– Μα θα πεθάνουμε.
– Όλοι πεθαίνουμε.
– Θα μας βασανίσουν.
– Μόνο αν το έργο μας το αξίζει.
– Με σένα… Δεν έχουμε επιλογή.
– Θα χτίσουμε ένα τοίχο βιβλίων.
– Και πού θα βρεις τα κείμενα;
– Μέσα στο φως και θα τα μεταφράσουμε.
– Και αν δεν αρκούν για τους δικούς μας;
– Θα γράψουμε κι εμείς!
– Θα μας καταδικάσεις όλους.
– Θα τους απελευθερώσουμε όλους.
– Μα πώς;
– Από τη σκλαβιά της σκέψης.
– Χρειάζονται δράση.
– Η δράση δίχως σκέψη δεν έχει αποτέλεσμα.
– Και η σκέψη μας;
– Θα είναι το προζύμι του λαού μας.
– Το προζύμι;
– Για να γίνει το ψωμί, κάποιος πρέπει να κάνει προζύμι.
– Μα κανείς δεν τρώει προζύμι.
– Ακριβώς.
– Δεν σε καταλαβαίνουμε.
– Το ψωμί είναι απαραίτητο για τους δικούς μας.
– Σωστά.
– Και το προζύμι είναι αναγκαίο.
– Γιατί;
– Δίχως αυτό δεν υπάρχει το απαραίτητο.
– Αντιλαμβάνεσαι τι λες;
– Εντελώς.
– Ετοιμάζεις μια επανάσταση που δεν θα καταλήξει.
– Δεν είναι ο σκοπός της.
– Και ποιος είναι;
– Ν’ ανάψουμε την επόμενη.
– Θα πολεμήσουμε για τους επόμενους;
-Είμαστε το προσάναμμα του ξύλου της μνήμης.
– Ποιο είναι το ξύλο της μνήμης;
-Η επόμενη επανάσταση.
– Μας ζητάς να σε βοηθήσουμε για μια επανάσταση που θα αποτύχει.
– Για να πετύχει η επόμενη.
-Αυτό δεν είναι αγώνας.
– Είναι θυσία !
– Θέλεις να θυσιαστούμε για το λαό μας.
-Δεν θέλω τίποτα άλλο. Δεν έχει άλλη ανάγκη.
– Πρώτη φορά ακούω τέτοια λόγια.
– Μετά τη σιωπή υπάρχουν πάντα τα πρώτα λόγια.
– Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι μας ζητάς.
– Επειδή βλέπεις μόνο ένα βιβλίο.
– Κι αν δω πολλά, τι θα γίνει;
– Τότε θα δεις τον τοίχο.
– Τοίχος βιβλίων.
– Κι η επανάστασή μας θ’ αρχίσει με τους Έλληνες του εξωτερικού.
– Είναι ελεύθεροι…
– Όχι ακόμα πολιορκημένοι.
– Και θα τους βάλουμε στον αγώνα.
– Η ένωσή τους είναι η ουσία για μας.
– Διαφωτισμός, λοιπόν.
– Και μετά επανάσταση.
– Αντιλαμβάνεσαι ότι ανήκουν στη διασπορά.
– Αυτή η διασπορά θα βοηθήσει το λαό μας που ζει μέσα στη σκλαβιά.
– Και πώς θα τους βάλουμε να αγωνιστούν για κάτι που δεν υπάρχει;
– Θα κάνουμε μια Χάρτα.
– Μια Χάρτα;
– Με τη Χάρτα θα τους δείξουμε ποιος είναι ο Ελληνισμός.
– Για ποιο λόγο;
– Είναι σαν εσένα, προς το παρόν βλέπουν μόνο τον Έλληνα…
– Το βιβλίο…
– Και όχι τον Ελληνισμό!
– Τον τοίχο.
– Η αντίσταση των γραμμάτων.
– Για ν’ αγαπήσεις πρέπει να ξέρεις.
– Αν δεν ξέρεις αγαπάς τη γη σου.
– Κι όχι τη γη μας.
– Ενώ η ουσία είναι η γη του Ελληνισμού.
– Ποιος θα το καταλάβει;

– Το μέλλον.
– Κι εμείς τι είμαστε τότε.
– Εγκλωβισμένο μέλλον μέσα στο παρελθόν.
– Και το παρόν το σκέφτεσαι;
– Το παρόν είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
– Και θέλεις να τα βάλεις με την Υψηλή Πύλη;
– Αυτή τα έβαλε μ’ εμάς.
– Και δεν πρόκειται να το ξεχάσεις.
– Δεν ξεχνώ και ζω για τους άλλους.
– Μα οι άλλοι δεν ξέρουν ακόμα.
– Γι’ αυτό θα είναι οι επόμενοι.
– Ρήγα, δεν ξέρω πώς να σε πιάσω.
– Μη με πιάσεις, έλα μαζί μου.
– Σε αυτήν τη θυσία.
– Σε αυτόν τον αγώνα.
– Για να πεθάνουμε μαζί.
– Για να δούμε αν αξίζει να ζήσουμε μαζί.
– Κι αν…
– Θα έχουμε κάνει ό,τι μπορούσαμε.
– Δεν μπορώ.
– Τότε θα κάνεις ό,τι δεν μπορείς.
– Είσαι απίστευτος.
– Μόνο στο Θεό μας να πιστεύεις.
– Πώς είσαι τόσο σίγουρος;
– Διότι είναι αναγκαίο.
– Και αυτό σου αρκεί;
– Ναι, βέβαια.
– Θα δώσεις τη ζωή σου για ένα αόρατο στόχο.
– Αν δεν ήταν αόρατος δεν θα ήταν στρατηγικός.
– Έχεις δίκιο, απλώς μ’ έχει συγκλονίσει αυτή η συζήτηση.
– Χριστόφορε, αν δεν ήσασταν άξιοι, δεν θα σας μιλούσα με αυτόν τον τρόπο.
– Με τον Ευστράτιο θα είμαστε ως το τέλος μαζί σου.
– Το ξέρω, φίλοι μου.
– Κι εμάς;
– Η επανάσταση θα μας χρειαστεί όλους.
– Κι ο θρύλος;
– Μόνο το έργο μας.
– Πρέπει να γράψεις αυτές τις τρομερές σκέψεις.
– Έχω ένα Θούριο στο νου μου.
– Θα πρέπει να είναι πάνω στα χείλη όλων των Ελλήνων την ώρα του θανάτου.
– Του θανάτου.
– Θα πεθάνουμε για να δώσουμε την ελευθερία.
– Δεν είναι πια επιλογή.
– Η ανάγκη επέλεξε για μας.
– Κι εμείς σ’ ακολουθούμε έως το τέλος.
– Θα σας χρειαστώ και μετά.
– Τότε θα είμαστε εδώ και πάλι.
– Είμαστε το μελάνι του λαού μας.
– Και θα γράψουμε την ιστορία του με το αίμα μας.
– Και τη βοήθεια του θεού μας.