Η ταχύτητα του Θέμη
ήταν τόσο γρήγορη
που έπρεπε να προσαρμοστούμε
για να προλάβουμε
την αλλαγή ενδιαφέροντος
για τα αντικείμενα
που βρίσκονταν στο τραπέζι
έτσι είδαμε
ότι ο ψηλός Θέμης
μιλούσε με τη σιωπή
κι άκουγε το θόρυβο μας
για να επικοινωνήσει
μέσω νοημοσύνης
με τον εξωτερικό κόσμο
που αποτελούσαμε εμείς
με όλη την άγνοια μας
για τον εσωτερικό
που λειτουργούσε
σαν ένα κάστρο
σε φάση πολιορκίας
μέχρι να συνειδητοποιήσει
ότι οι φίλοι
δεν έρχονται για πόλεμο
αλλά για ν’ αγωνιστούν μαζί.