Στο πέταλο του λιμανιού έγινε η συνάντηση με τα αινίγματα και το δημιουργό που δεν ήθελε να ξεχάσει το νησί, όπου και να είχε βρεθεί στον κόσμο. Ήξερε τη σημασία του και το είχε προστατέψει μέσα ένα νέο αίνιγμα. Εκεί βρήκε το παραδοσιακό σπίτι ο χαμαιλέοντας αλλά ήταν μόνο η αρχή της αποκωδικοποίησης. Ο δημιουργός έδινε ένα ένα τα κλειδιά του κώδικα για να δει αν μπορούσε όχι μόνο να επικοινωνήσει, αλλά και να συνεννοηθεί. Κάθε αίνιγμα ήταν κι ένα βήμα λίγο πιο βαθιά στη νοόσφαιρα του δημιουργού. Έτσι ο χαμαιλέοντας συνειδητοποίησε πόσο μόνος ήταν ο δημιουργός που σκεφτόταν ήδη το μέλλον με το μουσείο του. Εκείνη τη στιγμή η διακλάδωση άρχισε και οι μαθητές αντιλήφθηκαν ότι είχε γίνει η επαφή μέσω της κατανόησης της επινόησης. Η αλλαγή φάσης δεν ήταν ορατή στο πέταλο λόγω της νύχτας, αλλά η αναπνοή των φάρων υπήρχε ήδη και τώρα ο δημιουργός έπρεπε να καταλάβει ότι δεν θα είναι πια μόνος, γιατί μαζί του ήταν και οι άλλοι που ήθελαν να βοηθήσουν την εξέλιξη. Ο χαμαιλέοντας κοίταξε το κάστρο, είχε αποκτήσει φύλακα πια και δεν ήταν πια εγκλωβισμένο μέσα στο παρελθόν κι αν δεν το ήξερε ακόμα ο δημιουργός ο στόχος είχε ήδη επιλεχθεί και κλειδώσει από τη μνήμη μέλλοντος. Τα αινίγματα είχαν πάντα μια λύση αλλά και η λύση ήταν αίνιγμα. Αυτό σκέφτηκε ο χαμαιλέοντας και χαμογέλασε στον δημιουργό.