Στην πλατεία του Βαλαωρίτη
απέναντι στη θάλασσα
μέσα στο λιμάνι
και δίπλα στη γέφυρα
νιώσαμε μέσα μας
την ευθύνη της ανάδειξης
του απέραντου γαλάζιου
και κάτω από το βλέμμα του ποιητή
περπατήσαμε πάνω στη γη
που προσφέρει τη θάλασσα
κι επιτρέπει στην πατρίδα μας
να κοιτάξει το μέλλον
δίχως να φοβηθεί
τον ραγιαδισμό και τις φοβίες
που προκαλούν μερικοί
για να καταπατήσουν
τα δικαιώματά μας
έτσι αποφασίσαμε
να πάμε και στο μοναστήρι
για το οποίο έγραψε
για να συνεχίσει η ιστορία
εκεί που είναι το πρέπον
για να δείξουμε την αγωνιστικότητα
και τη μαχητικότητά μας.