Στα Φαλάσαρνα
κολυμπήσαμε
μέσα στο χρόνο
μέσω της θάλασσας
και του ακέφαλου φάρου
που συνεχίζει
να φωτίζει για μας
την εποχή
που χάθηκε
ανάμεσα στις πέτρες
μετά από επιθέσεις
της Ρώμης και του σεισμού
γιατί αγγίξαμε
τις λαξεμένες πέτρες
με το αίσθημα
της συνέχειας
που άφησε ενδείξεις
για να ξέρουμε
πώς να πάμε
πίσω στην εποχή
που έδειχνε
ο μοναχικός θρόνος
απέναντι στο απέραντο γαλάζιο
ενός απέραντου χρόνου.