Μαθήτρια: Δεν ξέρω ποιο θόρυβο κάνει ένα χέρι…
Δάσκαλος: Επειδή επικεντρώνεσαι πάνω στο χειροκρότημα.
Μαθήτρια: Και δεν θα έπρεπε;
Δάσκαλος: Πρόσεχε μόνο την ουσία της ερώτησης.
Μαθήτρια: Δηλαδή;
Δάσκαλος: Σκέψου μήπως το πρόβλημα είναι ολιστικό.
Μαθήτρια: Κι αν το αναλύω εκφυλίζω τη λύση.
Δάσκαλος: Αυτό είναι μια καλή αρχή.
Μαθήτρια: Μήπως το χειροκρότημα είναι σαν το νόμισμα που μας μάθατε;
Δάσκαλος: Μια καλή ερώτηση.
Μαθήτρια: Μπορώ να κάνω μια μεταφορά δομής;
Δάσκαλος: Αν είναι πιστή, βέβαια.
Μαθήτρια: Κι είναι;
Δάσκαλος: Αυτό είναι το αληθινό πρόβλημα.
Μαθήτρια: Αλλά τώρα σκέφτομαι την ουσία.
Δάσκαλος: Σωστά.
Μαθήτρια: Κι έχω τα απαραίτητα εργαλεία.
Δάσκαλος: Όλα τα δομικά στοιχεία.
Μαθήτρια: Γιατί δεν το σκέφτηκα πριν;
Δάσκαλος: Το πρώτο πρόβλημα δεν είναι το πρόβλημα.
Μαθήτρια: Αλλά;
Δάσκαλος: Ο εντοπισμός του προβλήματος.
Μαθήτρια: Έχετε δίκιο.
Δάσκαλος: Σκέψου τώρα, και θα βρεις τη λύση.