-Είδα, άκουσες;
-Τώρα ναι.
-Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις.
-Κι εσύ που συνεχίζεις.
-Αυτό είναι το πρέπον.
-Κι έπρεπε.
-Έγινε.
-Και θα γίνει.
-Με τα ίδια χρώματα.
-Με τα ίδια σκίτσα.
-Και με τις ίδιες ιδέες.
-Αλλά πιο πέρα, σε παρακαλώ.
-Μην παρακαλάς. Άρχισα ήδη.
-Αυτό θέλω τώρα.
-Μετά τις μελέτες.
-Μετά τα σκίτσα.
-Και τη χρωματική μάζα.
-Υπάρχει η ανάγκη.
-Η ανθρωπιά…
-Κι η Ανθρωπότητα!
-Αλλά κι η σκέψη της.
-Σωστά, αυτή να προσέχεις.
-Δεν κάνω τίποτα άλλο.
-Μην σταματάς.
-Δεν σταματώ.
-Ότι και να σου κάνουν.
-Με βοηθούν κι οι μαθητές.
-Το βλέπω και στο έργο.
-Μην ανησυχείς.
-Πάντα ανησυχούσα.
-Δεν είσαι μόνος πια.
-Το νιώθω.
-Διότι δεν μας άφησες μόνους.
-Έκανα ό,τι μπορούσα.
-Έκανες περισσότερα.
-Δεν είχα επιλογή…
-Η αποστολή μας…