– Πώς είναι η μοναξιά;
– Δίχως περιοριστικά μέτρα.
– Τότε μπορούμε να την μοιραστούμε.
– Εντελώς.
– Τότε γράφω σενάριο.
– Περιμένω ήδη.
– Πρέπει όμως να έχει την αποδοχή του κοινού.
– Την έχει!
– Και της ηθοποιού!
– Ποιας;
– Του σεναρίου…
– Σωστά.
– Ποια άλλη … Την έχει τότε.
– Δεν είναι αυτοσχεδιασμός.
– Καλύτερα.
– Και το κείμενο αρχίζει τώρα.
– Επιτέλους.
– Και το θέμα είναι…
– Δεν άκουσα…
– Δεν το είπα ακόμα!
– Έλεος!
– Δεν θέλω βιασύνη.
– Είναι αναφορά στην βραδύτητα.
– Και βέβαια.
– Τότε το πράγμα είναι σοβαρό.
– Ποιος είπε ότι δεν είναι;
– Νόμιζα ότι είναι κωμικό.
– Δεν είναι!
– Τι είναι;
– Τώρα δραματικό!
– Πότε άλλαξε;
– Με την μη κατανόηση του κοινού.
– Κι η ηθοποιός;
– Άρχισε ήδη.
– Τι πράγμα;
– Την απόλαυση.