Κουπιά στη θάλασσα
τραβούσαμε σκληρά
για να πιάσουμε
από τις δύο πλευρές
το δώρο της ζωής
και βλέπαμε
ζευγάρια δελφινιών
να κολυμπούν
με ταχύτητα
ακούγοντας τον ήχο
του αναστεναγμού
που γίνεται
ξαφνικά χαρά
όταν η ελευθερία
καταλαβαίνει
με τη νοημοσύνη
της αντίστασης
ότι ο κόσμος
είναι πρώτα
μια φαντασία
εξωπραγματική
που μετατρέπεται
με τη σκέψη μας
σε πραγματικότητα
του μέλλοντος
δίχως τις δεσμεύσεις
του παρόντος
γιατί αγκιστρώσαμε
το παρελθόν
και δεν το αφήνουμε
έως να δημιουργήσει
κι άλλη θάλασσα
για τον ήλιο μας.