Με τα μήλα του ουρανού
νιώσαμε μέσα μας
το κέρασμα της θάλασσας
και τα σκληρά βότσαλα
έγιναν μαρμαρένια σύννεφα
που λάξευσες απαλά
με την γλώσσα της γνώσης
γιατί ήξερες
για την ουσία
της αλληγορίας
κι εκφράστηκες
ελεύθερα
δίχως ενδοιασμούς
γιατί το πάθος
δεν μπορεί
τα όρια των συμβάσεων
για να ζήσει.